Aşık olmak, genellikle başka bir kişiye karşı güçlü bağlanma ve sevgi duygularının gelişmesidir.
Aşka düşmek deyimi, aşık olma sürecinin fiziksel düşme eylemi gibi ani, kontrol edilemez olduğunu ve sevgiliyi "hasta düşmek" veya "tuzağa düşmek" gibi savunmasız bir durumda bıraktığını vurgulayan metaforik bir deyimdir.1
"Aşık olmaya güçlü bir şekilde katkıda bulunduğu bilinen faktörler arasında yakınlık, benzerlik, karşılıklılık ve fiziksel çekicilik yer alır",2 aynı zamanda süreç, eski çocukluk bağlanma kalıplarının yeniden etkinleştirilmesini içerir.3 İki insan arasındaki derin psikolojik paralellikler, onların sadece narsisistik özdeşleşmeyle sınırlanabilecek eşleşme-bağını da destekleyebilir 45
Jungcular, aşık olma sürecini, anima veya animus'u aşık olduğunu sanma ihtimali ile birlikte diğer kişiye yansıtma süreci olarak görürler.6
Aşık olmakla ilişkili iki kimyasal reaksiyon oksitosin ve vazopressin artışlarıdır;7 ve Elisabeth Young-Bruehl, "aşık olduğumuzda, kendi beynimizin duygusal merkezlerinden geçen doğal olarak oluşan bir amfetamin akışına düşüyoruz" diye ileri sürdü.8 Sosyobiyoloji ile ilgili olarak, eş seçiminin yalnızca beyne bırakılamayacağı 9 ve karmaşık nörokimyasal destek gerektirmesi gerektiğini vurgulanmaktadır.10
Bu tür Neo-Darwinizm'i eleştirenler, aşırı basitleştirilmiş fiziksel argümanların, cinsel tutkunun genellikle güvenli bağlanmaya değil, engellenen bağlanmalara ve ayrıca aşık olmanın tüm ürkütücü zorluklarına yol açmasının yolunu bulandırdığına dikkat çekiyor.11
Biyolog Jeremy Griffith, insanların kendilerini ideal bir devlet (insanlık durumundan özgür olma) rüyasına terk etmek için aşık olduklarını öne sürüyor.
"Cinsel arzu ve aşk sadece farklılıklar göstermekle kalmaz, aynı zamanda bedensel-duyusal bütünleşmeye, ödül beklentisine ve sosyal bilişe aracılık eden çarpıcı bir ortak beyin alanları grubunu da harekete geçirir" 12 Nörogörüntüleme çalışmaları, aşk ve cinsel arzunun beyinde ortak kimyasal reaksiyonları paylaştığını göstermektedir. Hem aşk hem de şehvet, kortikal alan (örneğin, orta girus, üst temporal girus, temporo-parietal bileşke ve oksipital-temporal korteksler) ve subkortikal beyin alanları (örneğin, striatum, talamus, hipokampus, ön kısım) gibi bölgelerde nöral aktivasyon gösterir. singulat korteks ve ventral segmental alan).13 Beynin kortikal alanı, kişinin kendini temsil etmesi, hedeflere yönelik eylemler ve alt iken vücut imajı ile ilişkilidir.14 Nörogörüntüleme, aşk ve arzu arasındaki farkı da gösterebilir.15 Sevgiye ya da şehvete katkıda bulunan bazı beyin bölgeleri, ön insula, arka insula ve ventral striatumdur.16 Anterior insula, bütünleştirici temsiller gibi aşka katkıda bulunan faktörleri harekete geçirir. Arka insula, mevcut duyumlar, duygular ve tepkiler gibi arzuya katkıda bulunan faktörlerle ilgilidir.17 Bununla birlikte ventral striatum, seks veya yemek gibi zevkli ve ödüllendirici deneyimler sırasında aktive olur.18
Birçok çalışma, romantik popülerlik ile fiziksel çekicilik arasında kadınlarda erkeklerden daha fazla pozitif doğrusal bir ilişki olduğunu göstermektedir.19 Bazı araştırmalar erkeklerin aşk konusunda bilinçaltılarında incelik ve seksilik aradığını, kadınların ise fiziksel çekicilik aramadan önce statü, sadakat ve zenginlik aradığını gösteriyor.20
Stendhal, aşık olmanın zamanlamasını, kristalleşme olarak adlandırdığı şeye göre çizdi - ilk kristalleşme dönemi (yaklaşık altı haftalık) 21, bu genellikle saplantılı düşüncelere dalmayı ve bir arzu kaplaması yoluyla ötekinin mükemmelleştirilmesini içerir;22 bir şüphe dönemi gerçekleşir; ve sonra aşkın nihai kristalleşmesi meydana gelir.23
Ampirik araştırmalar erkeklerin kadınlardan daha erken aşık olduğunu ve kadınların ise erkeklerden daha hızlı aşık olduğunu gösteriyor.24
Orijinal kaynak: aşık olmak. Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.
R. Crooks/K. Baur, Our Sexuality (2010) p. 223 ↩
Robert M. Gordon, An Expert Looks at Love, Intimacy and Personal Growth (2008) p. xiv-v ↩
Robin Skynner/John Cleese, Families and how to survive them (London 1994) p. 14 ↩
Elizabeth Young-Bruehl, Where Do We Fall When We Fall in Love? (2003) p. 20 ↩
Carl Jung, Man and his Symbols (1964) p. 191 ↩
S. Kuchinskas, The Chemistry of Connection (2009) p. 88-9 ↩
Daniel Goleman, Emotional Intelligence (London 1996) p. 4 ↩
R. Crooks/K. Baur, Our Sexuality (2010) p. 186 ↩
Elizabeth Young-Bruehl, Where Do We Fall When We Fall in Love? (2003) p. 5 ↩
Eric Berne, Transactional Analysis in Psychotherapy (1961) p. 245 ↩
R. J. Sternberg/K. Weiss, A New Psychology of Love (2013) p. 125-8 ↩
I. A. Mabergoj, Reality and Truth in Literature (2013) p. 174 ↩
E. R. Smith/D. M. Mackie, Social Psychology (2007) p. 420 ↩
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page